อลิช มังกรเกิดมาเพื่อคู่กระต่าย G-Bom

บอมมี่ บอมมี่ ตื่นได้แล้วนะ

โอ้ยอะไรกันนักกันหนา ดาร่า ฉันง่วงนะรู้ไหม 

รู้ แต่ต้องมาคุยกันให้รู้เรื่อง เมื่อวานแกทำอะไรพี่จี ห๊ะ 

บอม นึกคิดถึงเรื่องเมื่อคืน เธอเกาหัวนิดหน่อยก่อนจะทำแก้มป่อง 

อ๋อ เมื่อวาน ทำไมอะ หมอนั้นน้อยใจที่ฉันด่ารึไง 

ก็ใช่นะสิ พี่เค้า อุตส่าห์เป็นห่วงกลัวเธอจะถูกหลอก 

ด้วยการไปชกหน้าผู้ชายที่ฉันกำลังยืนคุยด้วยอย่างไม่มีมารยาทเนี่ยนะ โดน

โดนด่าแค่นี่ยังน้อยไป 

ใครว่าแค่นี้ละ เธอตบหน้าพี่จี เค้าด้วย เธอมันใจร้าย พี่เค้าหวังดี เป็นห่วงเธอ

เธอรู้ไหม ไอ้ผู้ชายที่เธอยืนคุยด้วยเค้าแต่งงานแล้ว แต่เค้ากำลังจะหลอกเธอ

แล้วพี่จี เค้าก็ไปเห็นตอนที่ผู้ชายคนนั้นกำลังคุยกันกับแฟนเค้า เธอควรไปขอ

โทษพี่จีเค้าซะ ปกติวันเนี่ยพี่จีเค้าคงมาเคาะประตูแล้วเตรียมอาหารเช้ารอง

เท้าให้เธอแล้ว แต่วันนี้ไม่ เธอทำเกินไปจริงๆนะ บอม

ไม่เห็นจะเกินเลย บอมทำแก้มป่องอีกครั้งก่อนจะเอามือปิดหูทั้งสองข้างเพื่อ

ไม่ให้ได้ยินเสียงใสๆของเพื่อนสาว ที่เดินบ่นเธอไปตามทาง เธอรีบเดินเข้า

ห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ก่อนจะนั่งถอนหายใจ ในอ่างอาบน้ำ และไม่นานเธอก็

ออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกันมองหาดาร่าว่าเธอยังอยู่รึเปล่า แต่สายปานนี้

เธอคงจะไปทำงานแล้ว บอม เดินไปที่อาหารด้วยความหิว แต่ว่าโต๊ะอาหารนั้น

ว่างเปล่า เธอคงจะลืมไปว่าเมื่อวานได้ทำอะไรใครไว้วันนี้เค้าเลยไม่มาให้เห็น

เชอะ ทำกินเองก็ได้ เธอเดินไปที่ตู้เย็นและเปิดมันจากนั้นก็สำรวจหาของกิน

ทันที ผัก หมู ไก่ เนย ขนม ไข่ นม มีแต่อาหารที่ยังไม่ได้ปรุงแล้วฉันจะกิน

อะไรดีเนี่ย หิวอะ ทำกับข้าวไม่เป็นด้วย เพราะ พี่จีคนเดียวเลย ทำให้ฉันกินทุกวันจนเคยตัวจนทำกินเองไม่เป็น

บอมรู้สึกคิดถึง พี่ชายข้างบ้านจับใจ แต่จะให้ไปง้อเธอคงจะทำไม่ได้ โอ้ย

หิวๆๆๆๆๆๆๆ อะข้าวโพด เธอเหลือบไปเห็นข้าวโพดในช่องใส่ขวดน้ำ

สาวบอมก็ทำแก้มป่อง แล้วก็ยิ้มตาหยี หยิมข้าวโพดมางับแก้หิวทันที

เธอเดินมาใส่รองเท้า ที่ทุกวันเธอไม่ได้เป็นคนใส่เอง เพราะพี่ชายข้างบ้านผู้แสนดีทำให้ตลอด

เธอเดินมาหยุดที่หน้าบ้านของพี่ที่แสนดีพร้อมกับงับข้าวโพดไปด้วยเหมือน

เด็กๆ ว่าแต่เราจะเดินมาทำไมหว่าเราต้องนั่งกินข้าวโพดอย่างสบายใจในบ้านสิ

บอมตั้งคำถามให้ตัวเองแต่กับความคิดกลับแยกทางกันโดยสิ้นเชิง มือเธอกดกริ่ง

ใครมานะออกไปดูสิ เสียงหญิงสาววัยกลางคนเดินออกมาไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นคนรับใช้ประจำบ้าน ของจีนี่เอง

อ้าว หนูปาร์ค มาหาคุณจี หรอค่ะ

เออค่ะ คือหนูไม่เห็นเค้ามาหาตอนเช้าเลยมาดูนะค่ะ

เมื่อวาน ไม่มีได้เข้ามานอนที่บ้านหลอกค่ะไม่รู้ไปไหนไม่ได้แจ้งให้ทราบด้วย

บอม ยิ้มให้ สาวรับใช้ก่อนจะกัดข้าวโพด แล้วทำแก้มป่อง เธอเดินหันหลัง

เพื่อจะเดินกลับเค้าบ้าน แต่ก็มีเสียงรถคันหรูวิ่งเข้ามาเธอรีบหันหลังกลับไปทันทีเพราะรู้ดีว่าเสียงรถนั้นเป็นของใคร

เจ้าของรถลงจารถเผยให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหล่าน่ารักน่าหยิกและน่ากลัวในเวลาเดียวกัน

พี่จี ไปไหนมา ทำไมเมื่อวานไม่กลับบ้าน

จี มองบอมด้วยสายตานิ่งเฉย ก่อนเดินหายเข้าไปในบ้าน เค้าโกรธมากที่

บอมตบหน้าเค้าต่อหน้าผู้ชายคนอื่น ทั้งที่เค้าเป็นคนที่หวังดีที่สุด แต่กลับมา

ทำร้ายจิตใจ ด้วยคำพูดที่รุนแรง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอทำ แต่มันเป็นทุกครั้งจนทำให้น้องสาวข้างบ้านคนนี้เคยตัวจนเสียนิสัย

และ จี จะไม่มีโอกาสให้น้องสาวคนได้ปรับปรุงตัวอีก แต่ทุกครั้งที่เห็นหน้าเค้ากลับอดไม่ได้ที่จะรักจะหลงไหลไปกับสาวแก้มป่องน่ารักคนนี้

กลับมาที่บอมที่ยังนั่งกินข้าวโพดไปสามอันแล้ว มือก็กดคอมจิ๊กๆ ตามภาษาคนไม่มีงานการทำแต่มีเงินทองใช้จากทรัพย์สิ้นของพ่อแม่

โอ้ยหน้าเบื่อ ไอ้พี่จี บ้า เมื่อไหร่จะหายโกรธ ฉันเบื่อไอ้อาการบ้าบอของฉันเต็มทีแล้วนะ

บอมปิดคอมแล้วเดินขึ้นห้องนอน เพื่อไปนอนตามภาษาคนไม่มีงานการทำ

แต่เธอก็ไม่ลืมที่จะเอาข้าวโพดขึ้นไปกินบนห้องด้วย(จะไม่ให้อวบได้ยังไง)

บอมวางข้าวโพดแล้วเอาหน้าสวยๆซบกับเตียงแล้วหลับตาลง แต่ยังไม่ถึง10

นาที ผ้าม่านก็ถูกเปิดออก แสงแดดยามสายสาดส่องใบหน้า บอมอย่างจัง

โอ้ยยยใครมาทำอะไรเนี่ย บอมค่อยๆลืมตาขึ้นมาพร้อมกับเอามือบังแดด

ใครบางคนค่อยๆเดินมาจากทางหน้าที่ถูกเปิดออก บอมมี่ พยายามมอง

ใครคนนั้น ที่ยืนย้อนแสงทำให้เธอมองไม่ถนัด ชายคนดังกล่าวค่อยๆเดินเข้า

จนใกล้ใบหน้า

และนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนั้นคือพี่ชายข้างบ้านของเธอนั้นเอง แต่รู้สึกว่าพี่ชายคนนี้จะเอาใบหน้าเข้ามาใกล้เธอมากเกินไป

พะพี่จี เข้ามาทำอะไร

จี ไม่ตอบคำถามแต่กดตัว บอมลงไปทาบกับเตียงเรื่อยๆ จนสุด

แล้วคิดว่าพี่เข้ามาทำอะไรละ

บอมมองสถานการในตอนนี้ชักจะไม่ค่อยดีเลยพยายามขยับตัวหนี แต่ไม่สามารถขยับได้เพราะร่างกายนั้นแนบร่างกายจนอึดอัด

อย่าทำอะไรบอมเลยนะ พี่จี

กลัวพี่รึไง พี่ไม่น่ากลัวหลอกนะ (แล้วไอ้ที่ทำอยู่นี่ก็ไม่น่ากลัวสินะ)

พี่ก็แค่มาทำโทษคนที่ตบหน้าพี่เท่านั้นเอง จีค่อยๆโนม้หน้าลงไปประกบจูบ

บอมอย่าง อย่างเชื่องช้า ก่อนที่คนใต้ร่างจะโต้ตอบกลับก็กลายเป็นกระต่ายจิตตกไปแล้ว นานนับ10นาที กว่าจีจะปล่อยให้บอมได้รับอากาศหายใจอย่าง

อย่างเต็มปอด บอมหอบหายใจอย่างกับไม่เคยได้รับอากาศบริสุทธิ์จากที่ไหนมาก่อน พี่จี พี่จูบฉันหรอ บอมพูดขึ้นด้วยความงงปนเอ๋อสลับกันไป

พี่จะไม่ยอมให้เธอทำร้ายพี่ฝ่ายเดียวอีกแล้ว กระต่ายน้อย ทำร้ายด้วยคำพูดหนึ่งครั้งเท่ากับจูบหนึ่งที ทำร้ายร่างกายพี่เท่ากับเธอต้องเสียร่างกายนั้นให้พี่

คำพูดของชายหนุ่มชั่งฟังดูน่ารัก ทั้งแววตา ทั้งคำพูดและรอยยิ้ม  แต่จิตใจเต็มไปด้วยอารมณ์ และความรัก